قال امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام

مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلیهِ أن يَبْدَأَ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ

وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ

وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ .

نهج البلاغه حکمت 73

کسی که خود را در مقام راهبری و امامت مردم قرار می دهد،باید پیش از آن که به تعلیم دیگران بپردازد به تعلیم خویش بپردازد

و باید ادب کردن او به واسطه عمل و رفتار و کردارش ، بیشتر از تأدیب او توسط زبانش باشد

و کسی که معلم و ادب کننده خویشتن است ، بیشتر از کسی که معلم و ادب کننده مردم است، به تجلیل و احترام سزاوار است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: